نماز براي ازدواج
در آيين اسلام و از سنت هاي موكد اين است كه خواستگاري و ازدواج نيز با نماز و كسب توفيقات الهي همراه باشد.
از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمودند:
هرگاه كسي اراده خواستگاري نمايد، دو ركعت نماز بگذارد و حمد الهي را بگويد و اين دعا را بخواند:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أَتَزَوَّجَ اللَّهُمَّ فَقَدِّرْ لِي مِنَ النِّسَاءِ أَحْسَنَهُنَّ خُلُقاً وَ خَلْقاً وَ أَعَفَّهُنَّ فَرْجاً وَ أَحْفَظَهُنَّ لِي فِي نَفْسِهَا وَ مَالِي وَ أَوْسَعَهُنَّ رِزْقاً وَ أَعْظَمَهُنَّ بَرَكَةً وَ اقْضِ لِي مِنْهَا وَلَداً طَيِّباً تَجْعَلُهُ لِي خَلَفاً صَالِحاً فِي حَيَاتِي وَ بَعْدَ مَوْتِي ؛ (1)
بار خدايا من تصميم به ازدواج دارم پس مقدّر كن براي من از ميان زنان، آن كسي را كه پاك دامن تر و حافظ خود و مال من و باعث رزق بيش تر و بركت زيادتر است و مقدّر كن براي من فرزندي پاك كه خلف صالحي براي من در زندگي و پس از مرگم باشد.»
از اين موضوع به خوبي فهميده مي شود كه در اسلام هدف از ازدواج، جز زندگي سعادت مندانه و همراه با صفا و صميميّت و داشتن فرزنداني با تربيت پاك و صالح نيست.

نماز و دعا هنگام شب عروسي
از جهت تربيتي حائز اهميت است كه در شب عروسي، داماد در فكر نماز خواندن باشد و از خدا بخواهد فرزندان صالح به او عطا نمايد.

امام علي عليه السلام فرمايد:
«چون عروسي وارد شد، داماد دو ركعت نماز گزارده، دست بر پيشاني او بكشد و بگويد: «خدايا! همسرم را براي من و مرا براي او مبارك گردان، و مادام كه براي ما توافق خواسته اي زندگيمان را ميمون و مبارك قرار ده، و چنانچه كار به جدايي كشيد در مفارقت نيز خير و خوبي مقدر فرما.»

در روايتي از امام باقر عليه السلام نيز مي خوانيم:
چون عروس را نزد تو بياورند بگو كه پيش از آن وضو بسازد و تو نيز وضو بساز و دو ركعت نماز بخوان. و بگو كه عروس نيز دو ركعت نماز بخواند. سپس خداي را حمد و سپاس بگوي و بر محمد و آل محمد صلوات بفرست و زناني كه حاضرند امر كن كه آمين بگويند. سپس اين دعا را بخوان و امر كن زن هايي كه همراه عروس آمده اند آمين بگويند:
«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا وَ أَرْضِنِي بِهَا وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ آنَسِ ائْتِلَافٍ فَإِنَّكَ تُحِبُّ الْحَلَالَ وَ تَكْرَهُ الْحَرَامَ- ثُمَّ قَالَ وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِلْفَ مِنَ اللَّهِ وَ الْفِرْكَ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيُكَرِّهَ مَا أَحَلَّ اللَّهُ؛ (2)
خدايا! الفت و دوستي و رضاي او را به من روزي فرما و من هم از او راضي باشم و ميان من و او به بهترين اجتماع و الفت و انس جمع كن، همانا تو حلال را دوست مي داري و حرام را ناخوش مي داري (بعد فرمود بدان الفت و انس از طرف خداست و جدايي و اختلاف از شيطان است تا حلال را ناخوش دارد.»

همچنين از حضرت صادق عليه السلام نقل شده است كه: چون در شب زفاف به نزد عروس رفتي، موي پيشاني اش را بگير و رو به قبله آور و بگو:
«اللَّهُمَّ بِأَمَانَتِكَ أَخَذْتُهَا وَ بِكَلِمَاتِكَ اسْتَحْلَلْتُهَا فَإِنْ قَضَيْتَ لِي مِنْهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ مُبَارَكاً تَقِيّاً مِنْ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ- وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ فِيهِ شِرْكاً وَ لَا نَصِيباً؛ (3)
بار خدايا اين امانتي است كه دريافت كردم و به واسطه تو بر من حلال گرديد. اگر فرزندي از او قرار داده اي، آن فرزند را مبارك و پرهيزكار از شيعيان آل محمد صلي الله عليه و اله قرار بده و قرار مده براي شيطان در او بخشي و شراكتي.»