پس هرگاه از ركعت هشتم نماز شب فارغ شدي، بايد كه ده نوبت بگويي «يا الله» سپس اين دعا را بخواني:
«صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ارْحَمْنِي وَ ثَبِّتْنِي عَلَي دِينِكَ وَ دِينِ نَبِيِّكَ وَ لَا تُزِغْ قَلْبِي بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِي وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ؛
بر محمد و آل محمد درود فرست و بر من رحم آور و بر دينت و دين پيامبرت استوارم بدار، و پس از آنكه هدايتم نموده اي دلم را به گمراهي مايل مساز، و از جانب خويش رحمتي بر من ببخش كه تو بسيار بخشنده اي.»
بعد از آن، اين دعا را نيز بخوان:
«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ الْخَالِقُ الرَّازِقُ الْمُحْيِي الْمُمِيتُ الْبَدِي ءُ الْبَدِيعُ لَكَ الْكَرَمُ وَ لَكَ الْجُودُ وَ لَكَ الْمَنُّ وَ لَكَ الْأَمْرُ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ يَا خَالِقُ يَا رَازِقُ يَا مُحْيِي يَا مُمِيتُ يَا بَدِيعُ يَا رَفِيعُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْحَمَ ذُلِّي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَضَرُّعِي إِلَيْكَ وَ وَحْشَتِي مِنَ النَّاسِ وَ أُنْسِي بِك ؛
خداوندا! تو زنده و پاينده و بلند پايه و بزرگ و خالق و روزي دهنده [و ايجاد كننده] زنده كننده و ميراننده و آفريننده و نوآور هستي، كرم وجود و بخشش و امر همه از آن تو است، يگانه اي و شريك نداري، اي خالق،اي روزي دهنده، اي زنده كننده، اي ميراننده، اي نوآور، اي بلندپايه، از تو مي خواهم كه بر محمد و آل محمد درود فرستي، و به اين زبوني و زاريم در پيشگاه تو و وحشتم از مردم و انسم به تو رحمت آوري.»

دعاي اميرالمؤمنين (ع) بعد از نماز شب
پس از آن، دعايي را حضرت اميرالمؤمنين (ع) بعد از هشت ركعت نماز شب، تبرك به خواندن آن مي جسته اند بخوان، و آن دعا اين است:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ مَنْ عَاذَ بِكَ مِنْكَ وَ لَجَأَ إِلَي عِزِّكَ وَ اسْتَظَلَّ بِفَيْئِكَ وَ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ وَ لَمْ يَثِقْ إِلَّا بِكَ يَا جَزِيلَ الْعَطَايَا يَا مُطْلِقَ الْأُسَارَي يَا مَنْ سَمَّي نَفْسَهُ مِنْ جُودِهِ وَهَّاباً أَدْعُوكَ رَغَباً وَ رَهَباً وَ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ إِلْحَاحاً وَ إِلْحَافاً وَ تَضَرُّعاً وَ تَمَلُّقاً وَ قَائِماً وَ قَاعِداً وَ رَاكِعاً وَ سَاجِداً وَ رَاكِباً وَ مَاشِياً وَ ذَاهِباً وَ جَائِياً وَ فِي كُلِّ حَالاتِي وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ؛ (1)
خداوندا! به حرمت آن كس كه به تو پناه آورده و به عز تو پناهنده شده و به زير سايه تو گريخته و به ريسمان تو آويخته و جز به تو اطمينان نداشته از تو درخواست مي كنم. اي فراوان بخشش، اي آزاد كننده ي اسيران، اي كه خود را به خاطر جود بسيارت بخشنده خوانده اي، از روي ميل و بيم و ترس و طمع و اصرار و پافشاري و زاري و چاپلوسي و در حال ايستاده و نشسته و در ركوع و سجود و سواره و پياده و رفتن و آمدن و در تمامي حالات تو را مي خوانم، و از تو درخواست مي كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستي.»
بعد از آن حاجت خود را بخواه، و پس از آن دو سجده ي شكر به جا آر، و در حالت سجده دعا بخوان.