نافله صبح


نوافل
نافله از كلمه ي «نفل» است، يعني زيادي و اضافه بر مقدار واجب است.
چگونه انسان مي تواند عاشق خدا باشد و تنها به همان واجبات اكتفا كند و بيش از آن، نمازي نخواند؟ نمازهاي مستحب، جبران كننده ي نواقص نمازهاي واجب است و همچون صدقه اي است كه انسان، آن را مي پردازد.
عشق به پرستش و بندگي، انسان را وامي دارد كه بيش از حد مقرر نيز به اطاعت و نيايش بپردازد. درباره ي اهميت و ثواب نوافل، حديث هاي بسياري در كتب روايتي آمده است.
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
«شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ أَهْلُ الْوَفَاءِ وَ الْأَمَانَةِ وَ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْعِبَادَةِ أَصْحَابُ الْإِحْدَي وَ خَمْسِينَ رَكْعَةً فِي الْيَوْم ...؛ (1)
شيعيان ما اهل تقوي و پاكدامني و كوشش و جديت اند، و مردمي باوفا و امين اند، و اهل زهد و عبادت اند، و كساني هستند كه در شبانه روز پنجاه و يك ركعت نماز مي خوانند.»
منظور امام هفده ركعت نماز واجب و سي و چهار ركعت نوافل روز و شب مي باشد.

از امام كاظم عليه السلام روايت شده است:
«صَلَاةُ النَّوَافِلِ قُرْبَانُ كُلِّ مُؤْمِنٍ؛ (2)
نمازهاي نافله مايه تقرب هر مومني است.»

در حديث قدسي از جانب خداي تعالي آمده است:
«مَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ عَبْدِي بِشَيْ ءٍ أَحَبَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّي أُحِبَّهُ؛ (3)
نزديك نمي شود بنده به من به هيچ چيز كه فاضل تر باشد از آن چيزي كه من بر او فريضه گردانيده ام، به درستي كه بنده نزديك مي شود به من به سبب گزاردن نافله تا به حدي كه من او را دوست مي دارم.»

نافله صبح
نافله ي نماز صبح، از نافله هاي روزانه است. قبل از نماز صبح و 2 ركعت مي باشد.
وقت نافله صبح پيش از نماز صبح است، از طلوع فجر تا آشكار شدن سرخي در طرف مشرق، و مي توان آن را بعد از نماز شب بلافاصله بجا آورد. يعني بعد از فجر اول است تا آن زمان كه سرخي در طرف مشرق آسمان پيدا شود.

بهتر است در ركعت اول بعد از حمد، سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد، توحيد خوانده شود.

پاورقي

1- وسائل الشيعة، ج 4، ص 57.
2- وسائل الشيعة، ج 4، ص 73.
3- مفتاح الفلاح، (چاپ قديم)، ص 367.

بازگشت